دمید ماه رجب رویتش مبارک باد

به دوستان خدا نعمتش مبارک باد

نزول بارقه ی رحمتش مبارک باد

محمد آمده و بعثتش مبارک باد

که بعثتش حرکت داد چرخ هستی را

که هجرتش برکت بود حق پرستی را

سپیده دم ز حرا آفتاب برخیزد

فروغ رحمت حق بی حجاب برخیزد

ز صخره صخره ی آن عطرناب برخیزد

سحر که شهر خدایان ز خواب برخیزد

امین مکه رهایی ز مستی اش بدهد

نوید مذهب یکتاپرستی اش بدهد

بزرگ مرد چهل ساله با رخی چون ماه

رسیده است و به راز پیمبری آگاه

دهند تهنیتش زآنچه بگذرد در راه

به این ندا که محمد تویی رسول الله

بشارتی که عموزاده ی خدیجه دهد

امید بر دل آزاده ی خدیجه دهد

نفس کشیدن او نکهت خدایی داشت

برای خسته دلان مژده ی رهایی داشت

به درد مردم محروم آشنایی داشت

که در جهان عرب این همه فدایی داشت

خلوص و صبر و رضا را زبس به کار گرفت

به نیم قرن جهان را در اختیار گرفت

خلیل نیست ولی برخلیل ناز کند

به روی عالم درهای علم باز کند

کلیم پیش رخش سجده ی نیاز کند

مسیح پشت سر مهدی اش نماز کند

نظر زآمدن انبیاء والا اوست

بزرگ معجزه ی نون والقلم با اوست

کسیکه عالم ایجاد بی قرارش بود

جوامع بشریت درانتظارش بود

رسید و وحدت و آزادگی شعارش بود

چو حسن خلق سلاحی دراختیارش بود

محمدآمد و آورد هرچه خوبی بود

کتاب او در حکمت به روی خلق گشود

بخشی از شعر سید رضا مؤید