بابندگیِ ما نتوان رو به کعبه برد

این زندگی ِ ما نتوان زندگی شمُرد

آن کس که مرده است حسابش جدا ، خدا

عشق حسین را به دل زندگان سپُرد

باید چه کرد تا که همیشه نفس کشید

یا از زلال چشمۀ آنان همیشه خورد

مداحشان شدیم به شوق پناهشان

اینگونه بهتر است که تا عاشقان مُرد

«طاهر» به یا علی مدد از مکرها نباخت

نیرنگ دهر را به دم ِ یا حسین بُرد