چون جبرئیل حکم خدای مبین گرفت
در زیر پَر بساط زمان و زمین گرفت
احمد ازو ‌پیام جهان آفرین گرفت
یعنی برای فاطمه یک اربعین گرفت
شکر خدا که گلبن احمد به گُل نشست
ز انفاس دوست، باغ محمد به گُل نشست
روزی که مکه، عطر پَر جبرئیل داشت
در سر، اَمین وحی، هوای خلیل داشت
بهر خدیجه، مژدۀ رب جلیل داشت
صبر جمیل وَه که چه اجری جزیل داشت
بر خاتم رسل سخن از سلسبیل گفت
بس تهنیت ز جانب حق جبرئیل گفت
گفتا که حق دعای تو را مستجاب کرد
شام تو را جنیبه‌کش[۱] آفتاب کرد
نامی برای دختر تو انتخاب کرد
و آن را ز لطف، زیور و زیب کتاب کرد
ز آن در نُبی[۲] خدای تو نامید کوثرش
تا بی‌وضو کسی نبَرد نام اطهرش
ای گلبُنی که یاس تو عطر بهشت داشت
سر بر خطَت مُدام، خط سرنوشت داشت
مریم، کمی ز مِهر تو را در سرشت داشت
کآن قدر اعتبار به دیر[۳] و کنِشت[۴] داشت
تو عصمت خدا و بهشت محمّدی
تو مفتخر به ام‌ابیهای احمدی
ای اسوۀ محبت و ای مظهر عفاف!
ای روز و شب فرشته به کوی تو در طواف
ای بوده با صفات خدایی در اتّصاف
نامی اگر ‌بجاست ز سیمرغ و کوه قاف،
درک مقام توست که امکان‌پذیر نیست
ورنه تو را به عالم امکان نظیر نیست
شادابی حیات، ز انفاس فاطمه‌ست
دور فلَک، ز گردش دستاس فاطمه‌ست
فضه، خجل ز دست پر آماس فاطمه‌ست
از گُل لطیف‌تر دل حسّاس فاطمه‌ست
قلب رسول، شیفتۀ زندگانی‌اش
جان علی، فریفتۀ مهربانی‌اش
گفتی از او مدینه مُنوّر شود که شد
از عطر ناب یاس، معطّر شود که شد
جاری به دهر، چشمۀ کوثر شود که شد
می‌خواست حق که خصم تو اَبتر شود که شد
دنیا پر از ذَراری[۵] زهرای اطهر است
والله، جای گفتن الله اکبر است!
ما شاعران به قافیه پرداختیم و بس!
عمری به وَجهِ تسمیه[۶] پرداختیم و بس
از متن، هِی به حاشیه پرداختیم و بس
از تو فقط به مرثیه پرداختیم و بس
باید اگر معارف ناب تو زنده کرد
کی می‌توان به فاطمه گفتن بسنده کرد
ما بهره‌ای ز فیض تو اغلب نداشتیم
انگار جز فدک ز تو مطلب نداشتیم
آگاهی از معارف مذهب نداشتیم
کاری به کار عزّت مکتب نداشتیم
ترسم از آن که کار، برادر! بَتَر شود
وز این که هست، فاطمه مظلوم‌تر شود
اینک که هست امت اسلام در خطر
بحرین در محاصره و شام در خطر
بیت‌الحرام باز از اصنام در خطر
حجّ و مِنا و مَشعر و احرام در خطر
چشم امید شیعه به بیداری شماست
زهرا در انتظار وفاداری شماست
روزی که یاس فاطمه تکثیر می‌شود
اسلام در زمانه فراگیر می‌شود
عالم پُر از شَمامۀ[۷] تکبیر می‌شود
دنیایی از مکاشفه تصویر می‌شود
آید ندا که کعبۀ مقصود می‌رسد
از گرد راه، مهدی موعود می‌رسد

(محمدعلی مجاهدی)

***

…صبح شور آفرین میلادت
لحظه ها چون فرشتگان شادند
چار تن بانوی بهشتی هم
گل فشاندند و دل ز كف دادند
داد فرمان، خدا به پیغمبر
كه: «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انحَر»
مثل «حَوّا» شمیم جنت را
«مریم» آن جا به یك اشاره گرفت
بوسه بر خاك پایت «آسیه» زد
دامنت را به شوق «ساره» گرفت
جز تو ای معنی «كلام الله»
كیست شایستۀ «سلام الله»؟
ای وجودی كه در كمال شهود،
هستی ات نورِ عالمِ غیب است
نام پاك تو بی وضو بردن
نزد اصحابِ معرفت، عیب است
با علی نُه بهار پیوستی
دَرِ خواهش به روی خود بستی
به خدا، خانۀ گِلین تو را
اشتیاق حبیب، پُر كرده‌ست
عطر ناب «لِیُذهِبَ عَنكُم»
بوی«امَّن یُجیب» پُر كرده‌ست
حلقه زد گرد چهره ات چون ماه
هالۀ «اِنَّما یُریدُ الله»
لطف سرشارت ای عصارۀ وحی
خستگان را به مِهر، تسكین داد
تا سه شب، قوت خویش را هر شب

به یتیم و اسیر و مسكین داد
در شگفت از تو قدسیان ماندند
سورۀ نور و هل اتی خواندند
چه كسی می‌بَرد گمان كه خدا
به كنیز تو رتبه‌هاكم داد؟
فضه شد میهمان مائده ای
كه خدا پیش از این به مریم داد
می‌توان با محبت تو رسید
به رهایی به روشنی به امید
نیمه شب ها كه در دل محراب
ذكر آیات نور داشته ای
ای نمازت نهایت معراج!
عرش را پشت سر گذاشته ای
باغ سجّاده غرق عِطر تو بود
همه آفاق، زیر چتر تو بود
صلح سبز«حسن» كه جاری شد
چشمه در چشمه از پیامت بود
نهضت سرخ روز عاشورا
شعله در شعله از قیامت بود
خطبه را زینب از تو چون آموخت
سخنش ریشۀ ستم را سوخت
ای دلت در كمال بی رنگی
از همه كائنات، رنگین تر!
بود بار امانت از اوّل
روی دوشت ز كوه، سنگین تر
تو منزّه ترینِ زن هایی
بر بلندای نور، تنهایی
با همان دست عافیت پرور
كه پرستاری پدر كردی،
از امام زمان خود، یاری
در هیاهوی پشت در كردی
سرمۀ دیده، خاك پایت باد
همۀ هستی ام فدایت باد…

(محمدجواد غفورزاده)

***
چو نورش در بسيط ارض از عرش برين آمد
خدا را هر چه رحمت بود نازل بر زمين آمد
ز نورش رحمت از ربّ المشارق تافت بر عالم
چو زهرا را ظهور از رَحمةٌ لِلعالَمين آمد
به رشک آسمان طالع شد از روي زمين ماهي
که از شرم رُخش خورشيد، خاکستر نشين آمد
هويدا گشت بر چرخ نبوّت کوکبي تابان
که مهرش مشتري چون زهره بر ماه جبين آمد
ز عرش کبريا بر فرش چون نورش هويدا شد
ملايک در طوافش از يسار و از يمين آمد
چو از جان آفرين در صورت آمد نقش این دختر
هزاران آفرين بر نقش، از جان آفرين آمد
زنی مانند این مادر پسر ناورد یا دختر
در این اُمّ العوالم تا بنات آمد بنین آمد
جمالي در تجلي آمد از پيراهن امکان
که صد خورشيد و ماهش جلوه‏گر از آستين آمد
صدفها بحر امکان پرورید از لؤلؤ مکنون
که تا یک دُرج او را دَرج در دُرّ ثمین آمد
مگر اُمّ الکتاب است این بتول از وحی سبحانی
که نسلش محکمات آیات قرآن مبین آمد
چو خورشید است پيدا از دو روشن گوشوار او
که اين کرسي‏نشين را منزلت عرش برين آمد
در او نور علي ممزوج با نور محمّد شد
مه و خورشيد از اين مشرق صباح واپسين آمد
علي عين محمّد بود در عين فؤاد اما
تعيّن  بود کاينجا پرده بر عين دو بين آمد
زنسلش ظاهر آمد نور مطلق قائمِ بالحق
از این مولوده مولودی چو نورُ العالمین آمد
از آن تاري که چرخش رِشت با دست عبوديت
ميان حق و جبريل امين حبلُ المتين آمد
علي مرآت يزدان بود و ذاتش بي قرين، آري
خداي بي قرين مرآت ذاتش بي قرين آمد
بتول آيينه شد، آيينۀ اوصاف يزدان را
چنان آيينه را آيينه در عالم، چنين آمد
چو از رنگ تعيّن صاف شد اوصاف اين دختر
ز بي رنگي رخش آيينۀ سلطان دين آمد
نجويند اهل بينش استعانت جز به نور او
که در هر ورطه نورش مستعان ِ مستعين آمد
ملايک را از آن شد سجده واجب بر گِل آدم
که اين نور خدا را جلوه اندر ماء و طين آمد
يقين در حق ندارد هر که شک در حق او دارد
بلي حق اليقين از دولت عين اليقين آمد
ولايش آب حيوان است جاري در عروق دل
حيات جان انساني از اين ماء معين  آمد
خدا بر حرمتش چون اسم اوّل خواند از خامس
به شوق پایبوسش زآسمان روح الأمین آمد
ز حُسن طلعتش افتاد عکسي آفرينش را
ز عکس روي او پيدا بهشت و حور عين آمد
نمود از سايۀ قدّش تجلي نخلۀ طوبي
بيانات لبش نهرين شير و انگبين آمد
چنان از ماه رويش روشن آمد ظلمت غبرا
که گوئي بر زمين مهر از سپهر چارمين آمد
کنيزش را نباشد اعتنا بر تخت بلقيسي
غلامش را سليمان بندۀ تاج و نگين آمد
به حق فرمود:الحق قرة العینش رسول حق
که حق بین نور او در چشم خیرالمرسلین آمد
در اوصاف کمال او همين کافي‌ست بر دانا
که اين دوشيزه را شوهر اميرالمؤمنين آمد
«فؤاد» از جان و دل چون دوست دارد آل‏احمد را
به سمع جان اهل دل کلامش دلنشين آمد

(فؤاد کرمانی)

[۱] تاریکی، افسار روشنایی را کشید(کنایه از آوردن نور)

[۲] کتاب قرآن

[۳] معبد مسیحیان

[۴] معبد یهودیان

[۵] جمع ذُرّیِه= فرزندان

[۶] دلیل نامگذاری

[۷] بوی خوش

[۸] یک بند حذف شده است.

.

.

.

کلاس مداحی مرکز آموزش مداحی ولایت، تماس با شماره های:۳۳۲۵۰۹۳۰تهران-۰۹۱۲۱۸۳۸۲۶۸