#غزل
#غدیریه

روحم چه خوش پرمی زند سوی گلستان غدیر
تا حشر بوسه می زند لب روی پیمان غدیر

ساداتِ عالم سبزپوشان نگاه حیدرند
این سفره داران میزبان، ماییم مهمان غدیر

شاعر تمام بیت ها را پای این خُم می سرود
این بیت ها شد مست مست و گشت دیوان غدیر

هر عصر دارد عالمی هر عهد دارد آدمی
از جنس این خاکیم ما، ماییم انسان غدیر

دست توسل می زند بر دامن طاها دلم
تا رفت بالا دست پیغمبر به ایوان غدیر

دستان ایمان می نهم امروز بر دست علی
هرلحظه قرب حق دمد از دست ایمان غدیر

ساطع به موج بحر او انوار زهرائی شده
زهرائیان همواره می باشند حیران غدیر

این عید عید عالمِین، عیدحسن عید حسین
خرجی سال شیعه را داده ست احسان غدیر

روید به خاک پاکِ دل یک بوستان عشق و ولا
بسیار میوه می دهد در خاک دامان غدیر

هرشهر در خود پرورد شور غدیری زیستن
این شعر را می پرورد “طاهر” به طهران غدیر

#مجید_طاهری
۱۷مرداد۹۹