مرثیۀ ترکی، زبان پذیرا
از دیرباز مجالس رثای اهل‌البیت(علیهم‌السلام) شاهد تأثیر جان‌ا‌فزای اشعاری است که توسط مرثیه‌خوانان ترک‌زبان، خوانده می‌شود. در بین مرثیه‌سرایان ترک ایرانی، مرسوم و مشهور است که در اشعار خویش به نوعی از زبان فارسی بهره می‌برند که ضمن آنکه مورد استقبال خوب مخاطبین ترک، قرار می‌گیرد، نوع خاصی از شعرترکی را نیز رقم می‌زنند. بهره‌گیری از زبان فارسی در این زبان، تابع دستور زبان فارسی است؛ بطور مثال در بیت:«صاحب باب کرمدور هر بری صاحب عطا سائل درگه‌لرین سالمازلا هرگز بوش یولا»(انور اردبیلی) مشاهده می‌شود، کلمات:«صاحب، باب، کرم، هر، عطا، سائل، درگه، هرگز» فارسی بوده و بقیه ترکی هستند؛ نوع اتصال و خواندنِ مضاف و مضافٌ الیه در«صاحبِ بابِ کرمدور» و «سائلِ درگه‌لرین» مانند فارسی با کسره همراه است؛ ترکیب«صاحب عطا» فارسی است؛ ترکیب‌های«کرمدور»و«درگه‌لرین»فارسی‌ترکی هستند که می‌تواند از ابتکارات شاعر محسوب گردد و احتمالاً به دلیل شهرت دو کلمۀ«کرم» و «درگه» در فارسی و در شعر آیینی بوده که شاعرترک‌زبان، گرته‌برداری نموده است. وزن عروضی شعر، در بحر رمل(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) است که دارای خطاهای وزنی‌هجایی می‌باشد. یکی از مشخصات مراثی امروزی، سهل و ممتنع بودن آن است که شاعر توانسته بخوبی از عهده برآید.