دورۀ رمضان المبارک۱۴۰۳ بحمدالله پس از ده شب و با طی ۲۵ ساعت آموزش به پایان رسید. در این دوره عبرت‌هایی از حداقل ده آیۀ قرآن کریم، جهت مداحان اهل بیت(علیهم السلام) با ذکر احادیث و اشعار ارائه گردید.سخنرانی و بیان نکات فوق توسط دکترحاج مجیدطاهری انجام گرفت. هر شب پیش از سخنرانی، یک جزء قرآن کریم توسط جمعی از هنرجویان قرائت شد و پس از سخنرانی، مناجات خوانی با فرازهایی از دعای افتتاح و ابوحمزۀ ثمالی و پس از آن، مدح و مرثیۀ اهل بیت (علیهم السلام) طبق برنامۀ اعلام شده توسط هنرجویان اجرا گردید و با نوحه‌خوانی و سینه زنی و مرثیه به پایان رسید. در شب دهم، به دو نفر از برگزیدگان آزمون پایانی، جوایزی اهدا گردید. در ادامه، برنامه، نکات مختصر ده شب و تصاویر آمده است:

نکات دهۀ اول ماه مبارک رمضان
جلسۀ اول
عنوان سخنان:قدم صدق
آیات: عبارت: «إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ» در آیات ۲۳ و ۹۴و ۱۱۱سورۀ بقره
روایات و زیارات:در زیارت عاشورا: اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ یُثَبِّتَ لی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ(به اینکه قرار دهد مرا با شما در دنیا و آخرت و در دو عالم به مقام صدق و صفای با شما مرا ثابت بدارد)اَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ (خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود (به صحرای قیامت ) و مرا نزد خود ثابت قدم بدار به صدق و صفا با حضرت حسین (ع) و اصحابش که در راه خدا جانشان را نزد حسین (ع) فدا کردند باشیم.) – در زیارت مطلقۀ امیرالمؤمنین(علیه السلام) : «اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ فِي أَوْلِيَائِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ وَ مُسْتَقَرَّهُمْ‏(اى خدا مرا قدم صدق و ايمان ثابت نسبت به اولياء خود عطا كن و محبوب ساز در دل من مشاهد مشرفه آنان را و مستقر آنها) حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ تَبَعاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏(تا زمانى كه مرا هم روز رحلت به آنها ملحق كنى و مرا در دنيا و آخرت از پيروان ايشان مقرر فرما اى مهربانترين مهربانان عالم. )
شعر:حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق بدرقۀ رهت شود همت شحنۀ نجف(حافظ)

جلسۀ دوم
عنوان سخنان:بازگشت به سوی حق
آیه: إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ(بخشی از آیۀ۱۵۶ بقره)
روایات: اشعث به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) گفت: «إِنَّا لِلّه وَإِنَّا إِلَیه رَاجِعونَ» حضرت به او فرمود: «آیا تأویل این آیه را می‌دانی»؟ اشعث عرض کرد: «تو غایت و نهایت دانش هستی». امام (علیه السلام) به او فرمود: «اینکه گفتی إِنَّا لِلّه، اقرار تو به فرمانروایی خدا است و امّا اینکه گفتی: إِنَّا إِلَیه رَاجِعون اقرار تو به فناپذیربودن [خودت] است».
ابیات: باز آن باشد که باز آید به شاه باز کورست آنک شد گم‌کرده راه
این خراب آباد در چشم شماست ورنه ما را ساعد شه ناز جاست
(مولوی-مثنوی)
جلسۀ سوم
عنوان سخنان: آیت الکرسی
آیه: اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ،مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍمِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ(خداست که معبودى جز او نیست زنده و برپادارنده است، نه خوابى سبک او را فرو مى‏گیرد و نه خوابى گران. آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست. کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت‏سرشان است مى‏داند و به چیزى از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمى‏یابند کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست و اوست والاى بزرگ.) (بقره۲۵۵)
روایت: امام صادق (علیه السلام) هر چیز دارای قلّه‌ای است و قلّۀ قرآن، آیةالکرسی است؛ هرکس که آن را یک‌بار بخواند، خداوند هزار بدی را از بدی‌های دنیا و هزار بدی را از بدی‌های آخرت، از او دور می‌سازد؛ کوچک‌ترین بدی دنیا، فقر و کوچک‌ترین بدی آخرت، عذاب قبر می‌باشد. و من از آن برای بالارفتن درجه (مراتب معنوی)، یاری می‌جویم. (تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۲۹۲ وسایل الشیعه، ج۱۱، ص۳۹۶/ البرهان)
شعر: با آیت کرسی به سوی عرش پریدیم تا حیّ بدیدیم و به قیّوم رسیدیم
(مولوی-غزلیات)
جلسۀ چهارم
عنوان سخنان: غرور و سستی
آیه: وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا أَرَاكُمْ مَا تُحِبُّونَ ۚ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الدُّنْيَا وَمِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ ۖ وَلَقَدْ عَفَا عَنْكُمْ ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ(آل عمران۱۵۲)
حدیث: امام هادي (عليه السلام) می فرمایند : الْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ، داع إلي الْغَمْطِ وَ الْجَهْلِ.(خودبيني و غرور، انسان را از تحصيل علوم باز مي دارد و به سمت حقارت و ناداني مي كشاند.) بحارالأنوار، جلد ۷۵، صفحه ۳۶۹
شعر: دین به تیغ حق از فشل رسته است باز بنیادش از فشل منهید
(خاقانی)
جلسۀ پنجم
عنوان سخنان:تقرب

آیه: وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحينَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفيقاً (نساء،۶۹) و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند ، (در روز رستاخیز) همنشین کسانی خواهد بود که خدا ، نعمت خود را بر آنان تمام کرده از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان، و آنها رفیقان خوبی هستند(۶۹)
حدیث: در امالی شیخ طوسی(ره) آمده که وی به سند خود از علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) روایت کرده که فرمود: مردی از انصار به حضور رسول خدا(ص) رسید و عرض کرد: ای رسول خدا! من طاقت جدایی از تو را ندارم، به خانه‌ام که می‌روم همین که به یاد تو می‌افتم دیگر دستم به کار نمی‌رود، کارم هر چه که باشد رها می‌کنم و به زیارت شما می‌آیم تا شما را ببینم و آرام بگیرم، و این به خاطر علاقۀ زیاد بنده به شماست و فعلاً نیز در این اندیشه به سر می‌برم که در روز قیامت که شما داخل بهشت شده و تا اعلی علّیین بالا می‌روی، من آن روز چه کنم؟ وای نبیّ خدا!آن روز چگونه بر فراق تو صبر کنم؟ در پاسخ این مرد بود که این آیۀ شریفه نازل گردید رسول خدا(ص) نیز آن مرد را احضار کرده و آیۀ شریفه را برایش خواند و به همنشینی خود بشارتش داد. کتاب شواهدالتنزیل از حذیفه نقل کرده که گوید: روزی خدمت رسول خدا(ص) رسیدم و چون آیۀ فوق که نازل شده بود، برای من قرائت نمود، لذا به آن حضرت عرض کردم:پدر و مادرم فدای شما، مقصود از این آیه چه کسانی هستند که خداوند نسبت به آنها رئوف و مهربان است؟ رسول خدا(ص) فرمود: من از پیامبرانی هستم که خداوند به آنها اِنعام نموده و قبل از آنها به نبوّت و پیامبری رسیدم و آخِر آنها مبعوث شدم و علیّ‌بن‌ابی‌طالب(ع) از صدّیقین است، او قبل از دیگران مرا به پیامبری تصدیق نمود و حمزه و جعفر از شهدا هستند و حسن و حسین(ع) که سرور جوانان از اهل بهشتند از صالحین هستند و منظور از«وآنها رفیقان خوبی هستند»حضرت مهدی(عج) است در زمان خود.(رضوی«تفسیرروایی»، ۱۳۸۶، ۸۹)
شعر: همتی یا رب کرم فرما که ما واماندگان ره سپاریم از قفای ره سپارانی چنین
الذین رب انعمت علیهم آن کسان کاب و گلشان کرده‌ای با نعمت مهرش عجین
(صغیراصفهانی)

جلسۀ ششم
عنوان:نعمت
آیه: قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ [۱۱۵] خدا گفت: من آن مائده را براى شما مى‌فرستم؛ ولى هر كه از شما از آن پس كافر شود چنان عذابش مى‌كنم كه هيچ يك از مردم جهان را آن چنان عذاب نكرده باشم. (۱۱۵)
حدیث: امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: «روزی پیش علی (علیه السلام) نشسته بودیم و آنجا درخت اناری خشکی بود. عدّه‌ای از دشمنان حضرت وارد شدند که در بین آن‌ها از دوستداران او نیز بودند». [درحالی‌که عدّه‌ای از دوستان حضرت نزد ایشان بودند] آنان به حضرت (علیه السلام)، سلام‌کردند و امام فرمود: «بنشینید». سپس فرمود: «امروز به شما معجزه‌ای نشان می‌دهم که مثل مائده در میان بنی‌اسرائیل باشد». آنگاه که خداوند فرمود: إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمین؛ سپس فرمود: «به درخت نگاه کنید». درخت خشکی بود که ناگهان آب بر شاخه‌هایش جریان پیدا کرد و سبز شد و برگ آورد و میوه داد و میوه‌هایش تا بالای سر ما آمد. سپس رو کرد به ما که از دوستدارانش بودیم». گفت: دستتان را دراز کنید و از میوه‌ها بچینید و بخورید. ما بسم الله الرّحمن الرّحیم گفتیم و دست‌های خود را دراز کردیم و از آن انارها چیدیم و خوردیم. تا آن زمان میوه‌ای به خوشمزگی آن نخورده بودیم. سپس به کسانی که او را دشمن می‌داشتند روکرد و فرمود: «بچینید و بخورید». امّا آنان وقتی که دستشان را بردند، انار بالارفت و هیچ یک از آن‌ها نتوانستند حتی یک انار بچینند! گفتند: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام)! چرا دست آن‌ها (برادران ما) رسید ولی دست ما نرسید». فرمود: «بهشت نیز همین‌طور است، فقط دست دوستان ما به نعمت‌های بهشت می‌رسد، نه دست دشمنان ما (و دور نمی‌شوند از آن مگر دشمنان ما)». آنان وقتی که از منزل خارج شدند، گفتند: «این از سحر علیّ‌بن‌ابی‌طالب، است». سلمان (رحمة الله علیه) گفت: «چه می‌گویید؟ سحر است یا شما نمی‌بینید(طور/۱۵)». (تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۲۹۸ بحارالأنوار، ج۴۱، ص۲۴۹/ الخرایج والجرایح، ج۱، ص۲۱۹)
ابیات: مائده از آسمان شد عائده چون که گفت انزل علینا مائده
باز گستاخان ادب بگذاشتند چون گدایان زله‌ها برداشتند
(مولوی)
جلسۀ هفتم
عنوان:تضرع

آیه: فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( پس چرا هنگامى كه عذاب ما به آنها رسيد زارى نكردند؟ زيرا دلهايشان را قساوت فراگرفته و شيطان اعمالشان را در نظرشان آراسته بود. ) (انعام۴۳)
حدیث: امام باقر (علیه السلام)- تضرّع، بالابردن دست‌ها و زاری‌کردن با آن‌ها است.(تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۸۴ الکافی، ج۲، ص۴۸۱/ نورالثقلین)
ابیات: گفته‌ای اندر نبی که آن امتان که بریشان آمد آن قهر گران
چون تضرع می‌نکردند آن نفس تا بلا زیشان بگشتی باز پس
لیک دلهاشان چون قاسی گشته بود آن گنه‌هاشان عبادت می‌نمود
تا نداند خویش را مجرم عنید آب از چشمش کجا داند دوید
(مولوی)
جلسۀ هشتم
عنوان:نور
آیه: أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ( آيا آن كس كه مرده بود و ما زنده‌اش ساختيم و نورى فراراهش داشتيم تا بدان در ميان مردم راه خود را بيابد، همانند كسى است كه به تاريكى گرفتار است و راه بيرون‌شدن را نمى‌داند؟ اعمال كافران، در نظرشان اينچنين آراسته گرديده است. (انعام ۱۲۲)
حدیث: امام رضا (علیه السلام)- أَ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناهُ؛ یعنی او را هدایت کردیم. وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ؛ منظور نور ولایت است.( تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۵۷۶ تأویل الآیات الظاهرهْ، ص۱۷۲)
ابیات: سرّ من از نالهٔ من دور نیست لیک چشم و گوش را آن نور نیست
آتش است این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد
من چگونه هوش دارم پیش و پس چون نباشد نور یارم پیش و پس
(مولوی)
جلسۀ نهم
عنوان:حفظ احترام
آیه: الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ( آنان كه از اين رسول، اين پيامبر امى كه نامش را در تورات و انجيل خود نوشته مى‌يابند، پيروى مى‌كنند-آن كه به نيكى فرمانشان مى‌دهد و از ناشايست بازشان مى‌دارد و چيزهاى پاكيزه را بر آنها حلال مى‌كند و چيزهاى ناپاك را حرام و بار گرانشان را از دوششان برمى دارد و بند و زنجيرشان را مى‌گشايد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند و حرمتش را نگاه داشتند و ياريش كردند و از آن كتاب كه بر او نازل كرده‌ايم پيروى كردند، رستگارانند.) (اعراف۱۵۷)
حدیث: پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله): «التَّقْوَى إِجْلَالُ اللَّهِ وَ تَوْقِیرُ الْمُؤْمِنِینَ»؛ تقوا احترام گذاشتن به خداوند و احترام گذاشتن به مؤمنین است.( مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۲۶۷)
شعر: گر من آلوده‌دامنم چه عجب همه عالم گواهِ عصمتِ اوست
من که باشم در آن حرم که صبا پرده‌دارِ حریمِ حُرمتِ اوست
(حافظ)
جلسۀ دهم
عنوان:الفت و مؤانست
آیه: وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (دلهايشان را به يكديگر مهربان ساخت. اگر تو همه آنچه را كه در روى زمين است انفاق مى‌كردى، دلهاى ايشان را به يكديگر مهربان نمى‌ساختى. ولى خدا دلهايشان را به يكديگر مهربان ساخت كه او پيروزمند و حكيم است.) (انفال۶۳)
حدیث:پیامبراکرم(ص): بهترین مؤمنان کسی است که با مؤمنان انس داشته باشد و کسی که با دیگران انس نمی‌گیرد و دیگران با او انس نمی‌گیرند، خیری در او نیست»(تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۶۱۸ وسایل الشیعهًْ، ج۱۲، ص۱۸/ بحار الأنوار، ج۷۲، ص۲۶۵/ الأمالی للطوسی، ص۴۶۲/ نور الثقلین/ البرهان
ابیات: نبود نقش دو عالَم، که رنگ الفت بود زمانه طرح محبّت، نه این زمان انداخت
جهان به کامِ من اکنون شود که دورِ زمان مرا به بندگیِ خواجهٔ جهان انداخت
(حافظ)